arcam

‘Stedenbouw heeft ruimte nodig, maar ook tijd voor veranderingen. Met de Sluisbuurt maken we iets dat bijdraagt aan de stad als geheel. We werken van de zandvlakte die het nu is, naar een levendige buurt’, Mirjana Milanovic (gemeente Amsterdam)

‘Architectuur en landschap moeten een onderdeel zijn van een en dezelfde businesscase’, Steven Delva (DELVA Landscape Architecture & Urbanism).

‘Ruimte bieden aan bewoners vraagt om een nieuwe aanpak waarbij je durft te luisteren. Ontwerpers moeten zich hierin bekwamen’, Tess Broekmans (Urhahn stedenbouw en strategie).

‘De gelaagdheid van urgenties in de Sluisbuurt zet de haalbaarheid onder druk. We moeten zorgen dat we zowel de ambities als de haalbaarheid behouden’, Oscar Vos (krft).

‘Mobiliteit, sociale interactie, biodiversiteit, waterberging en de reductie van energie, materiaal en CO2: nu stapelen we dat alles op één kavel. We moeten meer kaveloverschrijdend samenwerken. Dat zorgt voor optimalisatie en efficiëntie’, Caro van der Venne (Barcode Architects).

‘In hoogbouw is tijd in de lift ook reistijd. Een pontverbinding is onderdeel van een mentaal reisschema. En hoe kom je bij de fietsenstalling? Al die elementen zijn bepalend in de keuze om daadwerkelijk de fiets te gaan gebruiken, of toch de auto te pakken’, Saskia Kluit (ROVER).

‘Een pont verbetert de bereikbaarheid tussen centrum en Sluisbuurt, maar je hebt óók nog een  route richting oost en zuid. Een goede verbinding voor fietsers is cruciaal’, Stephan Valenta (Gebiedsregisseur Amsterdam).

‘Er is een grote opgave in de programmatische verbindingen tussen de kavels: er moet meer aandacht gaan naar hoe de links tussen de verschillende gebouwen tot stand zullen komen’ Ronald Schleurholts (cepezed).

‘In het mengen van studenten en andere groepen is de grens tussen ‘het leuk hebben met elkaar’ en irritatie een dunne lijn. Het vraagt van iedereen om uit de comfortzone te komen’, Franc van Nunen (directeur facilitaire campus organisatie VU).

‘Vraag de studenten zelf hoe je ze met de wijk verbindt. Betrek hen erbij, want daar zit alle creativiteit van de wereld en die kunnen wij niet verzinnen’, Gijsbert Mul (DUWO).

‘Een onderwijsinstelling is niet langer een naar binnen gekeerde omgeving. Een campus staat in verbinding met de stad. Daarom moeten we nu al nadenken over de toekomstige bewoners, en op welke manier we door middel van onderwijs en onderzoek de wijk mede kunnen vormgeven’, Karel Koch (Sluislab Inholland).

‘De bouwkosten zijn zo’n 15 tot 20 procent gestegen. Als de verhuurprijzen van de woningen vastliggen, wordt het gat in de begroting allereerst gedicht met bezuinigingen op de gevelafwerking en het groen.  Het is uitermate belangrijk dat we samen besluiten om die kwaliteiten te behouden. Dat vereist ruggengraat, stevigheid, maar ook een financiële bijdrage om dit haalbaar te maken’, Robert Winkel (Mei architects and planners).

‘Kringlopen sluit je niet alleen op kavelniveau. De verbinding tussen kavel, openbare ruimte, landschap en ecologie is cruciaal. Het gaat om de habitat van de gehele Sluisbuurt’, Gerwin de Vries (FLUX Landscape).

‘Duurzame oplossingen worden in de stedenbouw opgelost. Zoek duurzame oplossingen in slimme combinaties en belast het lozen van afvalwarmte’, Andy van den Dobbelsteen (TU Delft).

‘Hoge duurzaamheidseisen hebben, ook in de Sluisbuurt,  veel gevel- en dakoppervlak nodig. Dat leidt tot kleinere ramen in de woningen. Minimale glaspercentages moeten daarom worden vastgelegd in kavelrapporten’, Paul de Ruiter (Paul de Ruiter Architects).

De gemeente moet ontwikkelaars blijven pushen op het gebied van duurzaamheid. Wij zitten pas in de eerste stap voor de toekomst, vergeleken met andere landen’, Dirk van den Reek (Ballast Nedam Development).

‘Duurzaamheidseisen leiden tot nieuwe materialisaties en detailleringen. Baksteen maakt plaats voor andere materialen. Hoe ziet de architectuur van de toekomst eruit? Daar moet meer over gesproken worden’, Mirjana Milanovic (gemeente Amsterdam).

‘Superviseren is improviseren, maar wat helpt is het creëren van overmaat – op alle aspecten – , ruimte laten voor het individu, en het 06-nummer van de verantwoordelijke wethouder’, Ton Schaap (stadsstedenbouwer).

‘We moeten hoogbouw als gebiedsontwikkeling benaderen, niet als vastgoedontwikkeling. Met stapeling van programma’s, gestapeld eigendom en gebiedsgerichte fondsen. Groene wijken zijn ook gezonde wijken. Waarom betalen we al het groen uit publiek geld en beleggingsfondsen? Waarom betalen zorgpartijen niet mee?’, Martine Vledder (SITE Urban Development, Commissie Wonen op Hoogte).

‘Als je praat over de stapeling van verschillende functies, dan is de straat het belangrijkste voor de stad. Een programma op hoogte, zoals in Shanghai, gaat hier niet werken’, Branimir Medić (de Architekten Cie.)

‘Aanpasbaarheid is heel belangrijk. Je moet niet gaan voor de meest functionele plattegrond, maar voor de meest adaptieve plattegrond’, Burton Hamfelt (gemeente Amsterdam)

‘Wonen in hoogbouw is heel duur. Niet alleen wat betreft de bouw, maar ook qua onderhoud en daarmee servicekosten. Huurders mogen maar een bepaald bedrag aan servicekosten  betalen. Sociale huur blijft daarmee in de onderkant van de toren’, Irene Ponec (Manager concept & kwaliteit Ymere).

‘Maak gebruik van kennis die wordt ontwikkeld met de betrokken partijen. In de Sluisbuurt wordt veel geïnvesteerd in het voorproces, daar zit veel kennis en innovatie. Die kennis gaat verloren als partijen steeds opnieuw moeten tenderen’, Anjelica Cicilia (Syntrus Achmea Real Estate and Finance).

‘Tijdens de Winterlezingen is vaak gezegd dat we meer ruimte moeten bieden aan experiment. De balans vinden tussen betaalbaarheid behouden, ondergrenzen bewaken, kwaliteit stimuleren en ruimte voor innovatie is misschien wel de grootste uitdaging in de Sluisbuurt. Dit soort gesprekken zijn daarbij bijzonder waardevol en leerzaam, en cruciaal voor de uitdagingen die ons nog te wachten staan in bijvoorbeeld het Schinkelkwartier en Havenstad’, Mirjana Milanovic (gemeente Amsterdam).