Flatgebouw voor de UvA
In 1957 ontwerpt architect Norbert Gawronksi in opdracht van de Universiteit van Amsterdam een masterplan voor de ontwikkeling van het Roeterseiland. Dit masterplan stuurt aan op bebouwing van het gebied met middelhoge gebouwen. Door de enorme toename van het aantal studenten blijkt deze stedenbouwkundige opzet al snel achterhaald. De enige oplossing die Gawronski voor het ontstane probleem geschikt acht is vergroting van schaal. Een nieuw plan uit 1963 omvat daarom de bouw van twee zeer grote, aan elkaar geschakelde gebouwen.
De ruggengraat van Roeterseiland
Het ‘chemiegebouw’ is na de ‘mathematentoren’ het tweede gebouw uit dit plan dat wordt gerealiseerd. Het wordt ook wel gezien als de lange, hoge ruggengraat van het Roeterseiland. Het gebouw bestaat uit tien verdiepingen en loopt als een soort brug over de Nieuwe Achtergracht. Gawronski kiest voor de toepassing van een glasgevel, maar hij brengt daarin door middel van getint glas ter hoogte van de vloeren horizontale geledingen aan. Horizontale accenten zijn ook aangebracht als markering van de onder- en bovenkant van de gevel. Het grote, langwerpige gebouw rust deels op vrijstaande kolommen. Het chemiegebouw is onvoltooid gebleven omdat het oorspronkelijke plan van Gawronski, met daarin een uitbreiding haaks op het gebouw, onder druk van protesten van buurtbewoners niet wordt uitgevoerd. Het gebouw gaat tegenwoordig niet meer door onder de naam Chemiegebouw maar onder Gebouw B/C.
Een nieuw jasje
In 2011 vindt een uitgebreide renovatie plaats van gebouw B/C. Hierbij borduurt architecturenbureau AHMM voort op het oorspronkelijke ontwerp van Gawronski waarbij functionaliteit een belangrijk uitgangspunt is. Daarnaast is het belangrijk dat het gebouw past in zijn omgeving en een open karakter krijgt met nieuwe uitzichten over de stad. De nieuwe gevelbekleding bestaat voornamelijk uit glas en donkere tinten wat betreft kleur. Bij deze renovatie wordt ook een nieuwe voetgangersbrug over de Nieuwe Achtergracht gerealiseerd.
Lieke Haan