arcam

Losse woonblokken in het groen
Het Funen is een driehoekige wijk die tussen de Czaar Peterbuurt en het Oostelijk Havengebied ligt. De wijk bestaat grotendeels uit het Funenpark en de daarin liggende woonblokken. In het jaar 2000 is het stedenbouwkundige plan voor deze wijk door Frits van Dongen van Architecten Cie. ontwikkeld. Het plan voorziet zestien woonblokken met elk een ander ontwerp door negen verschillende architecten. Het park en de paden langs de woonblokken zijn volledig autovrij. In tien jaar zijn alle zestien woonblokken met in totaal 551 woningen gerealiseerd. Woonblok Verdana wordt opgeleverd in 2009 en is daarmee het jongste woonblok van het Funen.

Historische grond
Op de plek van de wijk staat tot de negentiende eeuw het bolwerk Zeeburg. Dit bolwerk is een onderdeel van de Amsterdamse verdedigingslinie uit 1663 en blijft van alle bolwerken het langst in de stad liggen. In 1877 wordt het bolwerk afgebroken en tot in de jaren zeventig van de twintigste eeuw rangeren op deze plek treinen en wordt het in gebruik genomen door het vervoersbedrijf Van Gend & Loos. Tijdens archeologische opgravingen voorafgaand aan de bouw van het Funen is het bolwerk Zeeburg teruggevonden. De restanten zijn permanent zichtbaar gemaakt en maken onderdeel uit van de beeldengroep Tussentijd door kunstenaar Gabriel Lester. Deze beeldengroep bestaat uit een vijftal gigantische scherven verspreid over het terrein en verwijzen naar het aardewerk en de glasscherven die zijn gevonden bij de archeologische opgravingen. De sculpturen hebben een reliëf met landkaarten van het voormalige bolwerk.

Golvend groen dak
Met zijn goudkleurige kozijnen en golvende daklijn vormt Verdana een opvallende verschijning in het vooral hoekige woonmilieu. Het stedenbouwkundige plan schrijft voor dit blok drie bouwlagen voor, waarvan de derde verdieping voor de helft uit een daktuin moet bestaan. Het opgeleverde woonblok bestaat uit tien grondgebonden woningen. In het midden van het blok ligt een diagonale toegangsstraat. Doordat de entrees en de bergingen aan deze binnenstraat zijn gepositioneerd, zijn de gevels aan de parkzijde voor een groot deel uitgevoerd in glas. De woningen hebben door de diagonale lijn verschillende vormen gekregen. Om de woningen in volume gelijk te trekken is er gekozen voor hoogteverschillen in het dak. Zo is de ene woning uitgestrekt met minder verdiepingen en de andere juist korter maar met meer verdiepingen. Deze keuze heeft in het ontwerp geleid tot een sterk golvend dak. Het gehele dak is bekleed met mos-sedum. Alle woningen hebben dakterrassen die op schijnbaar willekeurige plekken uit het volume steken.

Tekst: Anna Peschier