Will de Graaffbrug
DP6 Architectuurstudio, 2007
Nieuwe verbinding in Nieuw-West
De Erasmusgracht, een belangrijk element in Nieuw-West, loopt dwars door een gebied met aan de ene kant de Kolenkitbuurt en aan de andere kant het in aanbouw zijnde gebied Laan van Spartaan. Deze twee wijken-in-ontwikkeling zijn voor voetgangers en fietsers al met elkaar verbonden door bruggen langs de Ringweg A10 en ter hoogte van de Leeuwendalersweg. Nu is daartussen een nieuwe brug geplaatst die, wanneer de nieuwbouw af is, onderdeel zal zijn van een hoofdroute van en naar het Bos en Lommerplein.
Sculpturale karakter
De brug valt in deze omgeving op vanwege zijn sculpturale karakter. Vanuit één asymmetrisch geplaatste ondersteuning in het water rusten de uiteinden op de groene wallenkanten van de gracht. De brug heeft geen zware landhoofden maar lichte beëindigingen waarin het krimpen en uitzetten van de brug onder invloed van temperatuurswisselingen kan worden opgevangen.
Staal
De constructie bestaat uit twee stalen hoofdliggers aan weerszijden van het brugdek. Deze liggers volgen de zogenaamde momentenlijn en vormen samen met gespannen staalkabels tevens de lage leuningen van de brug. De stalen platen zijn lichtgrijs gecoat en scherp gevouwen als papier, waardoor steeds wisselende perspectieven ontstaan bij het naderen van de brug. Zowel het zonlicht op de vlakken als de reflectie ervan via het water versterken dit effect. De totale overspanning van de brug is 50 meter. De hoogte boven het water is hoog genoeg voor kleine bootjes en schaatsers en stelt ter plaatse van de oevers kleine dieren in staat, hun eigen, ecologische, hoofdroute te volgen.