Kantoorgebouw voor zeshonderd ambtenaren
De architect Roosenburg krijgt tijdens de crisis in het interbellum van de overheid de opdracht om een gebouw voor de Rijksverzekeringsbank te ontwerpen. De bank, opgericht in 1901, heeft behoefte aan een representatief kantoorgebouw waarin alle werkzaamheden gebundeld kunnen worden. Het gebouw is opgetrokken uit een staalskelet op een betonnen basis, aanvankelijk bekleed met keramiekplaten die in 1968 zijn vervangen door witte platen van travertijn. Tegenwoordig draagt het gebouw de naam Apollo House en sinds 2004 is het een rijksmonument.
Een representatief programma
Het programma van eisen van dit gebouw aan de Apollolaan vroeg om representatieve ruimten voor het bestuur, kantoorruimte voor de administratie en ruimte voor opslag en archivering. Hieruit is de vorm van het gebouw ontstaan: een ring van negen meter hoog, waarin het archief gehuisvest is, met daar bovenop een veertig meter hoge schijf voor de kantoor- en bestuursruimten met op de bovenste verdieping een personeelsrestaurant. De cirkelvormige laagbouw heeft zijn vorm te danken aan het roterende archief dat het moet huisvesten. In 1993 wordt deze laagbouw herbouwd na de realisatie van een ondergrondse parkeergarage. De twee grote beelden bij de entree zijn ontworpen door Hildo Krop en Frits van Hall.
Een grote, vriendelijke reus
De stedenbouwkundige ligging van de bank in een woongebied is door Berlage al in zijn plan Zuid ingetekend, daarbij is de kruising van de Apollolaan en de Stadionweg gereserveerd voor een monumentaal accent. De hoge schijf is door Roosenburg diagonaal op de omliggende straatrichtingen geplaatst, in het verlengde van de Gerrit van der Veenstraat. Het geheel is tevens in de as van het Amstelkanaal geplaatst. De hoofdingang van het gebouw wordt gekarakteriseerd door pilaren die het bouwlichaam optillen en plaats bieden aan voorrijdende auto’s en taxi’s. De monumentaliteit die het gebouw uitstraalt, beheerst de omgeving op een vriendelijke manier. In de witte gevel worden de strenge, zakelijke lijnen van de ramen op een elegante manier afgewisseld met de ronde vormen van het archief en de trappen.
Lieke Haan