Een modern station
Het station Amsterdam Sloterdijk, ontworpen door architect Harry Reijnders, is het eerste station in Nederland met ongelijkvloerse kruisingen. Transparantie en openheid zijn belangrijke uitgangspunten in het ontwerp en daarom is veelvuldig gebruik gemaakt van materialen als glas, staal en plastic. De glazen hal, zonder enig obstakel, draagt bij aan de gewenste zichtbaarheid en openheid. In de jaren ’80 neemt het draagvlak voor architectonische vormgeving aanzienlijk toe. Wanneer het Rijk besluit om o.a. de bouw van Station Sloterdijk mede te financieren zien de Nederlandse Spoorwegen mogelijkheden om de bij de realisatie van de nieuwe stations meer aandacht te schenken aan vormgeving en architectonische kwaliteit.
Kleur als informatievoorziening
Alle voorzieningen zijn, met het oog op veiligheid en overzichtelijkheid, gesitueerd aan de buitenkant van het station. De tafelconstructie van wit stalen vakwerken verbindt het station met de directe omgeving. Deze constructie zorgt er bovendien voor dat het station al van grote afstand de indruk wekt van een moderne ontmoetingsplek voor uiteenlopende vormen van transport. De verschillende primaire kleuren die in dit stationsgebouw maar ook in andere moderne NS-stations zijn verwerkt, dienen als extra informatievoorziening voor de reizigers.
Recente ontwikkelingen
Bij opening in 1986 heeft het station acht sporen. In 1997 wordt hier een metrolijn aan toegevoegd. Later in 2008 wordt een nieuw perron met de naam de Hemboog in gebruik genomen dat plaats biedt aan twee extra sporen. In 2009 is het busstation een niveau lager verplaatst van voor het station naar het Carrascoplein. Tevens wordt er een grote fietsenstalling toegevoegd om hoofd te bieden aan de toenemende drukte op het station. Daarnaast zijn er anno 2020 plannen om station Sloterdijk grondig te renoveren vanwege de toename van het aantal reizigers. Het doel is daarnaast om meer samenhang te creëren tussen het station en het gebied eromheen.
Tekst: Lieke Haan