Doodskist in het centrum
In de jaren zestig wordt de Weesperstraat verbreed omdat men van mening is dat het centrum beter bereikbaar moet worden voor het autoverkeer. Door grootschalige kantoorbouw moet de binnenstad een nieuwe economische impuls krijgen. Weesperstaete is een van de laatste grote gebouwen die in dit verband wordt opgeleverd. Het rechthoekige gebouw telt een ondergrondse garage en begane grond met daarop acht verdiepingen. Het gebouw is gesitueerd op de hoek van het Weesperplein en de Sarphatistraat, naast een metro-ingang. Ten tijde van de oplevering krijgt het gebouw in de volksmond al snel de ietwat lugubere bijnaam ‘de doodskist’ door het betonskelet met donker, zonwerend glas dat het gebouw destijds kenmerkt. Bodon heeft zich voor het ontwerp van het gebouw laten inspireren door de Amerikaanse grotestadsarchitectuur die in je jaren vijftig en zestig door architecten als Mies van der Rohe wordt toegepast.
Functiewisseling
Het is oorspronkelijk de bedoeling om het gebouw als kantoorruimte te verhuren. Maar al voor de oplevering wordt het in zijn geheel gehuurd door de Universiteit van Amsterdam. Na deze langdurige periode van verhuur is het gebouw uiteindelijk in gebruik genomen door de oorspronkelijke functie, namelijk kantoorruimte.
Renovatie
Het moment dat de Universiteit van Amsterdam het pand verliaat, is het sein voor een grondige renovatie van het gebouw. In 2005 is Weesperstaete opgeknapt naar ontwerp van ZZDP Architecten, nadat zij in overleg zijn geweest met de zoon van Bodon over behoud van bepaalde karakteristieke elementen. De belangrijkste verandering is de vervanging van de donkerbruine glasgevel naar een transparantere gevel met doorzichtig glas. Hierdoor is de ‘doodskist’ een stukje minder ‘doods’ geworden. Naast het exterieur is ook het interieur gemoderniseerd, het grondplan is grotendeels onveranderd gebleven.
Tekst: Lieke Haan